Rondreis Zuid Oost Azië dag 7

Na een lange nachtrust werden we om ongeveer zeven uur wakker. Toen we zo ver waren gingen we ontbijten in een kamer net naast het restaurant waar we gisteren hadden gegeten. Daar waar we gisteren langdurig de enige gasten waren van het restaurant was het met nog drie gasten nu bijna druk te noemen. De maaltijd was eenvoudig maar goed van kwaliteit.
Net voor negen uur waren we zo ver dat we weg konden en onze gids en chauffeur stonden al paraat.
Eerst gingen we een stuk over de hoofdweg in de richting waar we gisteren vandaan waren gekomen om na ongeveer een kwartier de hoofdweg te verlaten en een onverharde weg in te gaan. In het landschap van de streek waar we zijn valt op dat er eindeloos uitgestrekte velden zijn in een volledig vlak gebied met dan ineens steil opstijgende rotsformaties. Met dat het natte seizoen nog niet voorbij was en er de dag tevoren flink wat regen was gevallen was de weg behoorlijk voorzien van plassen en modderpoelen. Aan beide zijden van de weg was er regelmatig een stuk met alleen maar water dat erg hoog op de rijstvelden stond. Daarnaast zijn er ook heel veel waterloopjes waarin op allerlei plekken mensen aan het vissen waren met netten. Deze netten worden dan over het water gegooid waarna ze de netten naar de bodem laten zinken om daarna het geheel al dan niet met vis op te halen.
Na ruim drie kwartier hobbelen en schudden in de auto kwamen we op de plek van bestemming. De Saddam grot. Saddam is het Myanmar woord voor olifant . De rots /berg waar deze grot in is gelegen zou er vroeger hebben uitgezien als een olifant. Alle gebergte in de omgeving is zandsteen zodat het niet zo raar is dat in de loop van tijd het olifantachtige er van die rots is afgegaan.
De grot is voorzien van een liggende Buddha en was dan ook ingericht als een tempel. Dit betekent in Myanmar: schoenen en sokken uit. Aldus geschiedde en we lieten de schoenen etc in de auto. Eerste een stukje omhoog en daarna de grot in. Er was ons aangekondigd dat het er glad kon zijn. Het voorste deel van de grot was helemaal ingericht als tempel met een vlakke hier en daar natte vloer. Nou dat viel wel weer mee met de gladheid.......dachten we. Na eerste hier wat te hebben rondgekeken gingen we wat verder de grot in. En toen we wat verder waren gekomen gingen we nog weer wat verder. Hier en daar waren er traptreden met een reling maar ook grote delen hadden dat niet. De grot werd ook steeds smaller en natter waardoor het steeds gladder werd. Al met al moesten we soms op handen en voeten doorploeteren om vooruit te komen. De lichter voorziening was minimaal maar met behulp van de lampen in twee smartphones hadden we net genoeg zicht om te kunnen zien waar we liepen. Op een gegeven moment was het zo steil en glad dat het Elly niet meer lukte om op eigen kracht verder te gaan. Met hulp van de gids en de chauffeur kwam ze over dit dieptepunt heen. Zelf had ik niet alleen last van enkele lichamelijke ongemakken maar ook van een grote camera die met moed beleid en trouw heel moest worden meegenomen. De chauffeur hielp me uiteindelijk goed langs diverse moeilijke punten.
Na al met al twee uur door de grot te kruipen kwamen we aan de andere kant er weer uit. Het beeld van het uitzicht vanuit de grot naar de wijde open ruimte met daarin eindeloze rijstvelden bergen bomen etc is onvergetelijk.
Van de gids hoorden we dat hij nu voor de vierde keer toeristen mee had genomen naar deze grot maar dat onder zijn leiding zijn eerdere gasten de tocht niet hadden aangedurfd. Al met al was dit toch wel reden om enorm trots op onze prestatie te zijn al leidde het wel tot volledig doorweekte kleding van het zweet, modder in de kleren en vieze voeten en handen. Over het effect van deze klimpartij op mijn knieën hierbij niet in ogenschouw genomen.
De uitgang van de grot ligt aan de andere kant van de berg. Rondom de berg lag er nu alleen maar water omdat het natte seizoen nog niet voorbij is. Met het gegeven dat er zo nu en dan mensen ineens die grot uit komen kruipen lagen er een paar bootjes met hun eigenaar klaar om ons terug te brengen naar de auto. Op handkracht ging het door het ondiepe water terug naar de voorkant van de berg. Dit was een aardig stukje waarin we genoten van de warme zon, de rust van het door het water glijden en de prachtige omgeving.
Eenmaal terug bij de auto deden we een dappere poging om onze voeten schoon te krijgen die maar gedeeltelijk lukte. Op naar het hotel om daar te douchen en schone kleren aan te trekken. Ook regelden we dat onze kleren gewassen zouden worden.
Na het douchen voelden we ons al weer een heel eind beter. Nog steeds apetrots op onze prestatie maar minder vies. Hierna op na Hpa-An centrum om een hapje te gaan eten in een van de twee restaurants die volgens de gids goed genoeg waren om naartoe te gaan. We konden kiezen uit de Thaise of de Myanmar keuken. Het werd uiteraard de Myanmar keuken. Dit was weer een hele nieuwe ervaring. Bij de ingang van het restaurant staan allemaal grote pannen met deksels waarin de hoofdgerechten worden gewaard. Daar ga je kijken wat er is en geeft door aan de serveerster wat je wil hebben. Gezeten aan een grote ronde tafel zaten we met z'n vieren en kregen ons hoofdgerecht. Daarnaast werd er in het midden van de tafel een schaal met groenten (salade) neergezet en een groot aantal schaaltjes met allen een niet nader gedefinieerde substantie. De uitleg van de gids was hierbij erg behulpzaam al was het voor ieder van die schaaltjes weer de vraag hoe het zou smaken. Van de ongeveer 9 schaaltjes was uiteindelijk er 1 echt niet te eten en varieerde de rest tussen eetbaar en erg lekker.
Toen we genoeg gegeten hadden gingen we naar het meer bij Hpa-An en hebben we daar een stukje rondgelopen te genieten van het uitzicht. Tot slot werd de Pagode aan de rivier met een bezoek vereerd en was er weer een blote voeten momentje. Het uitzicht over de rivier was werkelijk prachtig met een paar bootjes die naar de overkant gingen over een snel stromende rivier.
Na een poosje waren we hier toch ook wel op uitgekeken en gingen we weer naar het hotel om daar bij te komen van een intensieve dag waarin we dingen hebben gedaan die ik eigenlijk niet helemaal meer voor haalbaar achtte. Maar ook nu blijkt weer, "Waar een wil is, is een weg!" en doorgaan kan altijd.